A po głowie chodzi mi Save me from myself.

Czasami się zastanawiam, dla kogo ja to wszystko robię, dla kogo tak się staram, maluję, pięknie wyglądam, zmieniam fryzury, stroję się, dwoje i troje... może żyć będziesz w zapisanych słowach, ale ja chcę byś był obok mnie w sposób fizyczny, nie duchowy, ale ciebie tak po prostu nie ma. Czy to życia igraszka taka by podrażnić mnie raz jeszcze? Jeśli taka ma być moja miłość, to ja jej nie chcę! Był gdzieś taki od losu znak, by nie igrać z tym uczuciem, czy posłuchałam? a skąd! Przecież ja wiem lepiej... a teraz tylko tęsknie i wyczekuję go, jak ukochana tego marynarza, co ma inną w każdym porcie... czy ma inną? nie wiem, czy wróci? tak, chcę... poproszę.

Ula tańczy jak szalona... więcej grzechów nie pamiętam, za żaden nie żałuje :-D

To jak wasz nowy rok? Zaczął się szczęśliwie? Bo mój był głośny, zwariowany i jeśli preferencje muzyczne sąsiadów różniły się od naszych na naszej domówce to jedno jest pewne, nienawidzą nas... Tak przy okazji nowego roku dostałam pochwałę od sąsiadki, znaczy trafiło to do mojego ojca, a on mi przekazał, to miło nastawia na ten nowy rok, kiedy ktoś dobrze mówi o tobie. A w pracy dostałam mnóstwo życzeń na święta, na sylwestra i wczoraj na nowy rok. Później będą mniej mili ha ha :-D Sylwester to dla mnie żaden powód do świętowania, w ubiegłym roku spędziłam go przy komputerze komponując muzykę i grając w gry, tym razem chciałam po prostu dać upust emocjom i wykrzyczeć się, a nawet wytańczyć ;-) Tak więc, jeśli dałyśmy radę przekrzyczeć puszczaną muzykę to sąsiedzi, musicie wiedzieć, że dla mnie to była zabawa epicka, w gronie znanych i lubianych i wiedzcie, że nie jest mi przykro jeśli chcieliście pójść wcześniej spać, a przez nas nie mogliście :-D To za disco polo puszczane o 6.00 rano god damn it. A muzyka leciała przeróżna poczynając od rapu, przez głupie covery po rock i metal. Nawet była "Ruda tańczy jak szalona" ha ha :-D Z kumpelą śmiałyśmy się, że brakuje tutaj tylko mojej mamy tańczącej na stole, w końcu jest ruda i uwielbia tańczyć... jak szalona :-)

Święta minęły w gronie rodzinnym, sylwester w gronie przyjaciół, czas wrócić do rzeczywistości.
Rzeczywistość malowała się szarą kreską grafitowego ołówka, artysta od pogody pogubił kredki i teraz jest szaro, buro i ponuro. W pracy nakrzyczałam na naszą gwiazdę w psuciu wszystkiego i mieszaniu towaru jednego z drugim i nie jest mi głupio, że to zrobiłam. Zwłaszcza, że znowu jej się coś pomieszało, przyszła wczoraj do mnie do kasy po skończeniu pracy i mówi, że ma mi przekazać, że mam tak i tak do pracy w weekend. Przychodzi szefowa później i mówi mi coś zupełnie innego. Myślała, że się nie spytam, albo, że nikt mi nic nie powie? Jak chciała się zamienić mogła powiedzieć, ale wydaje mi się, że chciała zrobić mi po złości. Jak na nią nakrzyczałam to się tylko zaśmiała... Sweet revenge? Po pracy wróciłam do domu, nie było nikogo więc obejrzałam film w telewizji, nie robię tego często, ponieważ nie mam chęci lub czasu. Głównie chęci. Akurat udało mi się trafić na świetny film obrazujący czasy II wojny w Niemczech, zatytułowany "Złodziejka książek", film widziany oczami dziecka, obejrzałam pierwszy tego typu i spodobał mi się, choć recenzje bywają mniej i bardziej pochlebne. Wywody o przerysowaniu i skręcaniu z dramatu w baśniowe wątki są bardzo długie. Największe wrażenie wywarło na mnie jedno zdanie, cytuję "Zawsze znajdziesz mnie w swoich słowach, w nich będę żył." Pomyślałam wtedy o kimś za kim bardzo tęsknie i poruszyło mnie to. Sądzę, że będzie działać na mnie jeszcze długo.

Po świętach przeglądałam swojego bloga i zauważyłam, że spełniłam pewne swoje postanowienie. A pewnych nie. Takie podsumowanie ubiegłego roku

To co się udało:

• ograniczyłam wydawanie pieniędzy

To co nie wyszło:

• nauka języka litewskiego 
• ograniczenie słodyczy (na szczęście nie mam tendencji do tycia)
• ćwiczenia na brzuch i pośladki
• spacer wzdłuż rzeki przez miasto

Postanowienia na nowy rok:

• spacer wzdłuż rzeki przez miasto
• ćwiczenia na brzuch i pośladki
• dalsza kontrola wydatków
• dalsze ograniczenia słodyczy
• dokończenie nowej powieści 

Na razie to chyba tyle :-)

Podczas świąt mój brat bawił nas muzyką wszelaką, udając didżeja, a korzystając z you tube, dzieciaki siedząc z nami zaczęły krzyczeć, żeby puścił siódmy wymiar, pytam jaki wymiar? Siódmy. Mówię, znam trzeci, ale żeby siódmy? Więc brat szuka, podaj tytuł mówi (do dziesięciolatka), więc podaje, wpisuje tytuł, a zamiast siódmego, pokazuje nam się tytuł i trzeci wymiar. Dzieciaki pomyliły się o 4 wymiary wzwyż :-D Szczerze, nie dziwi mnie, że akurat znali tą piosenkę, lubią ją, choć sądzę, że zupełnie nie rozumieją jej przekazu :-D W końcu koleś śpiewa, że zabił jakiegoś grubasa, ot tyle co rozumieją :-) Sama historia na jakiej ten utwór jest oparty bardzo motywuje do tego, żeby zrobić coś z sobą i swoim życiem. 

Utwór wpadł w ucho nawet mnie, kiedyś słuchałam siód... trzeciego wymiaru :-) Bardzo dawno to było, więc na sylwestra sobie przypomniałam, kumpela też, ona akurat nadal słucha rapu, a sąsiedzi od disco mieli przekichane :-D niech szczezną!